Wie vaker op mijn blog heeft gekeken, kan het bijna niet zijn ontgaan dat mijn eerste roman
Op de vleugels van de wind als thema ‘Emigratie’ heeft. En wie van historische romans houdt, heeft vast ook wel eens gehoord over de miljoenen Europeanen die in de 19e eeuw naar Amerika reisden in de hoop op een betere toekomst.
In mijn tweede boek
Thuis op Dunleigh Hall gaat de reis juist in omgekeerde richting en dat is een veel minder bekend fenomeen. Ik heb het over de
buccaneers: de rijke, Amerikaanse meisjes die de Britse adel veroverden. In het laatste kwart van de 19e eeuw trokken meer dan 100 (!) Amerikaanse erfgenames Groot-Brittannië binnen en ruilden daar hun dollars in voor titels.
En net als bij de emigranten uit
Op de vleugels van de wind rees bij mij de vraag: wat motiveerde hen? Hieronder probeer ik een tipje van de sluier op te lichten van het thema dat ik voor
Thuis op Dunleigh Hall heb gekozen.
 |
New York: van een emigrantenbuurt naar het luxe Fifth Avenue Hotel
[Public domain], via Wikimedia Commons |
Wat motiveerde haar (of haar moeder)?
De Amerikaanse jongedame in kwestie was rijk, steenrijk. Haar vader had tijdens en na de Amerikaanse Burgeroorlog een fortuin verdiend met (oorlogs)industrie, spoorwegen of zelfs eten in blik. En dat was nu ook precies het probleem: dit nieuwe geld telde niet mee in de hoogste kringen. Mijn hoofdpersoon Caroline Milton komt uit New York, waar Mrs. Astor in die tijd de dienst uitmaakte. Reken maar niet dat zij mensen als de Miltons voor haar jaarlijkse bal uitnodigde. De Miltons waren misschien rijk, maar veel te ordinair en te protserig.
 |
Mrs. Astor, die zelf afstamde
van de eerste Hollandse kolonisten,
bepaalde wie er meetelde in de
hoogste kringen van New York.
[Public domain], via Wikimedia Commons
|
De houding van Mrs. Astor en haar soortgenoten was mensen als Carolines moeder een doorn in het oog. Hun dochters moesten een goed huwelijk sluiten en dus richtten zij hun blik op een veel voornamere cultuur aan de overkant van de oceaan. Op Groot-Brittannië.
Wat motiveerde hem?
Het onderhouden van een groot landgoed was een dure aangelegenheid voor de 19e-eeuwse edelman. Er was een landbouwcrisis en de concurrentie van geïmporteerde, buitenlandse producten werd steeds groter. Tel daarbij op de kosten van feesten, bals en jachtpartijen die de adel wel moest organiseren om hun plaats in de sociale kringen te behouden. Hoe is zo’n extravagante levensstijl mogelijk zonder voldoende inkomsten?
 |
Blenheim Palace, zetel van de hertog van Marlborough, verkeerde in verval
toen de 9e hertog op zoek ging naar een rijke Amerikaanse bruid.
Door Magnus Manske (Eigen werk), [GFDL, CC BY-SA 3.0], via Wikimedia Commons
|
Mijn hoofdpersoon William, graaf van Rassmore, ontdekt al heel snel dat hij zelf niet in staat is voldoende geld bijeen te brengen voor zijn landgoed Dunleigh, en dat gold voor veel leden van de adel. En dus richtten ook zij hun blik op de overkant van de oceaan. Op Amerika.
In het echt...
Tot welke verbintenissen leidde de obsessie van ambitieuze Amerikaanse mama’s voor alles wat Brits was? En de zoektocht van de verarmde adel naar een flinke zak met geld? Ik noem er slechts een paar:
In 1874 vond één van de eerste huwelijken plaats, in dit geval overigens niet puur vanwege geld of titels. De New Yorkse
Jennie Jerome werd verliefd op Lord Randolph Churchill en trouwde met hem ondanks protesten van beide ouderparen.
 |
Het gelukkige jonge paar: Lord en Lady Randolph Churchill
[Public domain], via Wikimedia Commons |
Zij werd de moeder van Winston Churchill, die tijdens de Tweede Wereldoorlog premier van Groot-Brittannië was. Europa was populair bij de Jeromes: Jennies zus Clarita huwde een Engelse avonturier en later parlementslid, en haar andere zus Leonie een Ierse baronet.
 |
Jennie Churchill met haar twee zonen, waarvan de oudste, Winston, premier zou worden
[Public domain], via Wikimedia Commons |
Ook de overgrootmoeder van prinses Diana kwam uit Amerika.
Frances Ellen Work, dochter van een effectenmakelaar, trouwde in 1880 met James Burke-Roche, die later baron werd. Hij was blut en het familielandgoed was verkocht toen hij naar Amerika ging, op zoek naar avonturen en een rijke bruid.
 |
Frances Burke-Roche, overgrootmoeder van prinses Diana
[Public domain], via Wikimedia Commons |
Als laatste wil ik
Consuelo Vanderbilt noemen, omdat zij zo vriendelijk is geweest haar memoires na te laten (die ik overigens moeilijk door kon komen door alle opsommingen van voorname personen die ze heeft ontmoet). Consuelo trouwde onder grote druk van haar moeder op 18-jarige leeftijd met de negende hertog van Marlborough. Hij was 24 en een neefje van bovenstaande Jennie Churchill. Zijn grootvader en vader waren erg goed geweest in geld uitgeven en het prachtige Blenheim Palace was niet bepaald goedkoop in onderhoud.
 |
Toen de jonge Consuelo haar debuut maakte,
bezat ze 20 miljoen dollar. Een goede vangst...
[Public domain], via Wikimedia Commons |
Hun bruiloft in New York kostte een kapitaal. Consuelo droeg een japon van Worth, er waren vijf geestelijken aanwezig, de hele kerk stond vol bloemen, maar er was ook nog ruimte voor een orkest van 50 man en een 60-koppig koor. En nog een leuk detail: onder de bruiloftsgasten was Mrs. Astor, die de
buccaneers niet in haar kringen had willen verwelkomen. Ze kon niet langer om deze jongedames heen!
Het resultaat
Na alle feestelijkheden moest de bruid, die gewend was aan aandacht en luxe, zich aanpassen aan de gewoonten van haar nieuwe land. Een land waar alles draaide om de heer des huizes en zij slechts een ondergeschikte rol speelde. Waar ze in Amerika betrekkelijk veel vrijheid kende, kwam ze nu terecht in een wereld van sociale etiquette en eeuwenoude tradities. Ze ging wonen in een oud landhuis dat nog lang niet van zoveel moderne gemakken was voorzien als haar New Yorkse villa. En ze werd geacht binnen afzienbare tijd een erfgenaam voort te brengen, en liefst nog eentje op reserve (
an heir and a spare, aldus Consuelo, hertogin van Marlborough).
Al met al lijken het geen sprookjeshuwelijken:
- Lord en Lady Churchill zochten allebei veelvuldig hun plezier buiten het huwelijk (naar verluidt zelfs bij de Britse kroonprins, die erg van de Amerikaanse dames gecharmeerd was).
- Consuelo verliet haar hertog na een huwelijk van elf jaar, hoewel de officiële scheiding pas later volgde.
- Frances en James Burke-Roche hielden het zelfs maar zes jaar met elkaar uit.
Dat belooft dus turbulente tijden voor William, graaf van Rassmore, en juffrouw Caroline Milton uit New York na hun bruiloft in
Thuis op Dunleigh Hall.
Om dan toch op een positieve toon te eindigen nog een laatste rijke Amerikaanse erfgename:
Mary Leiter. Toen ze hem voor het eerst zag, was ze op slag verliefd op George Curzon. In 1895 trouwde ze met hem en naar verluidt was hun huwelijk gelukkig. Drie jaar later werd Lord Curzon onderkoning van India, waardoor de Amerikaanse Mary de onderkoningin werd, na de koningin de hoogste sociale en politieke positie in het hele Britse Rijk.
 |
Mary Leiter, Lady Curzon
[Public domain], via Wikimedia Commons |
Voornaamste bron:
To Marry an English Lord door Gail MacColl en Carol Wallace (een boek met een schat aan informatie, veel humor en grappige anekdotes)
