Regelmatig hebben lezers mij gevraagd hoe ik toch zo’n verhaal van 500 bladzijden kan verzinnen. En eerlijk gezegd: dat kan ik niet verklaren. Evenmin als ik snap dat het weer heel leuk is om opnieuw aan mijn verhaal te werken met opmerkingen van de redacteur.
Ongeveer drie weken geleden ontving ik haar feedback. Natuurlijk moest ik er wel even over nadenken om het een plekje te geven in het verhaal dat ik had opgestuurd toen ik dacht dat het zo ongeveer perfect was. đ
En toch werd ik weer ontzettend blij toen er opeens een briljant idee bij me opkwam waarmee ik de spanning nog beter kan opbouwen.
Heel eerbiedig riep ik toen:
Yes, yes! Dank U, Heer!
Letterlijk. Hardop. Want ÊÊn ding geloof ik absoluut: zonder Gods inbreng zou ik dit allemaal niet doen.
Maar tegelijkertijd heb ik ook veel aardsere inspiratiebronnen. Wat te denken van het openluchtmuseum in Ierland waar ik in 2014 uitgebreid kon rondneuzen. (En waar de batterij van mijn camera opeens leeg bleek, zodat mijn vriendin een dagje niet het gevoel had dat ze met een Japanner op stap was. đ)
Het is hoe dan ook heerlijk als nieuwe en verbeterde scenes zich vormen voor mijn ogen.
Wordt daarom vervolgd...
