maandag 19 februari 2018

Etiquettelessen uit Dunleigh Hall - Deel 3

Ter ere van de Maand van de Historische Roman hebben de belangrijkste personen uit Thuis op Dunleigh Hall zich bereid verklaard een etiquetteles te verzorgen. Vandaag les 3...

Les 3: Een heer in de liefde
door James Bingham, burggraaf Kilbrooke


❝ Laat ik één punt meteen maar duidelijk maken: er zijn allerlei redenen om te trouwen en liefde staat helemaal onderaan die lijst. Andere belangen wegen veel zwaarder: de connectie tussen twee families, grondbezit, financiën... Zelfs mijn brave buurman William Rassmore zal dit niet ontkennen. Dat Amerikaanse bruidje van hem is mooi om te zien, maar haar fortuin is nog veel aantrekkelijker! Het nadeel is dat Amerikaanse meisjes nogal vrijgevochten zijn in vergelijking met onze eigen Engelse jongedames. Maar dat had Lord Rassmore kunnen weten als hij haar fatsoenlijk het hof had gemaakt. Ja, daar zijn namelijk regels voor.

Tijdens het seizoen waarin Lady Kilbrooke en ik ons verloofden, heb ik regelmatig haar gezelschap gezocht en onze families – die een huwelijk erg gunstig vonden – droegen daaraan bij door de juiste uitnodigingen aan te nemen en ons tijdens diners bij elkaar te plaatsen. Zo konden we elkaar tijdens bals, picknicks en theevisites ontmoeten. Altijd gechaperonneerd natuurlijk. De enige kans om wat persoonlijker contact uit te lokken, is door een eindje achter te blijven tijdens een wandeling door het park. Maar pas op, niet te ver! Ook al ben je dan minstens een jaar verloofd, iedereen kan begrijpen dat je zo geen hechte band opbouwt. De vraag is natuurlijk of dat erg is. Ik wist immers al dat ze geschikt was? Daar gaat het om!

A Woman of Ambition door James Tissot (1883-85)
[Public domain], via Wikimedia Commons


Na de bruiloft hebben echtelieden toch hun afzonderlijke taken en bezigheden. Het voortbestaan van de titel en het landgoed Kilbrooke was ons gezamenlijke doel, en om voor een erfgenaam te zorgen moet je met zijn tweeën zijn, ja. Maar verder hebben Lady Kilbrooke en ik allebei een eigen agenda. De zakelijke kant (landgoed, bezittingen) komt voor mijn rekening, zij regelt ons sociale leven (feesten, visites). Al met al hoeven we voor een succesvol huwelijk niet eens al te nauw contact te hebben. Raar? Tja, als je belang stelt in romantiek misschien. Maar als je elkaar nogal onverschillig laat, werkt dit wel zo prettig. Zo is er ook geen enkel bezwaar tegen als man en vrouw allebei naar een ander diner gaan. Dan hebben ze tenminste iets te bespreken als ze ’s avonds thuiskomen! Maar helaas zijn er echtparen die elkaar zelfs in zulke luchtige kletspraatjes niet meer kunnen vinden. IJskoud. Dan vind ik het tijd worden om buitenshuis een beetje liefde te zoeken.

Niet iedereen denkt daar zo gemakkelijk over, hoor. Dat kleine dametje in het zwart dat op de Britse troon zit, moet er niets van hebben. Die rouwt nog altijd om haar geliefde echtgenoot. Heel anders zijn de populaire kringen rond kroonprins Albert Edward. Zijne koninklijke hoogheid weet hoe hij de bloemetjes buiten moet zetten!

Er is wel één gouden regel: wees discreet. Goed, het zijn er eigenlijk twee: wees discreet en blijf van de debutantes af. Zo’n jong ding is leuk om mee te lachen, te kletsen en te flirten, maar niet meer dan dat. Neem dan liever een getrouwde dame die haar man al een paar kinderen heeft geschonken. Iemand uit een lagere klasse kan natuurlijk ook: een operazangeres, pikeuse of danseresje. Ik noem maar wat.

Quarrelling door James Tissot (ca. 1874-76)
[Public domain], via WikiArt.org

Hiervan komt niets in het openbaar, dat lijkt me logisch. Geen mens zal het in zijn hoofd halen met Lady Kilbrooke te bespreken wat ik in Dublin uitspook. Een kwestie van respect. Als mijn maîtresse mee uit rijden gaat, neemt ze plaats aan mijn linkerkant, zodat niemand haar met mijn echtgenote zal verwarren. En als ze mij post stuurt, ontvang ik die niet thuis maar in de herenclub, keurig op een zilveren dienblad en met het adres omlaag. Privacy verzekerd.

Ik snap dus niet dat Lady Kilbrooke er zo chagrijnig over doet. Aangezien ze mij al een erfgenaam heeft gegeven, leg ik haar ook geen strobreed in de weg. Als er maar niets naar buiten komt. Verder neem ik regelmatig cadeautjes voor haar mee, val ik haar niet te vaak lastig en zorg ik goed voor haar. Wat kan ze nog meer willen?

Er zijn natuurlijk ook mensen die het vrome standpunt van mijn buurman Lord Rassmore hanteren: trouwen vanwege haar dollars en dan stiekem toch hopen dat er genegenheid ontstaat. Leuk bedacht, Willy-jongen! Maar daar moet je wel veel geduld voor hebben.



Alle etiquettelessen op een rijtje:
Les 1: Zwijgen is goud door Caroline Garney, gravin van Rassmore
Les 2: Kleren maken de dame door Imogen Bingham, burggravin Kilbrooke
Les 3: Een heer in de liefde door James Bingham, burggraaf Kilbrooke
Les 4: Wie het eerst komt... door William Garney, graaf van Rassmore

3 opmerkingen:

  1. Wat een heerlijke man!(Not)Maar hij weet het mooi te brengen. Doet me denken aan mr. Selfridge...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nu je het zegt, ja. Die overeenkomst met Mr Selfridge zie ik ook wel. Ik vrees alleen dat we burggraaf Kilbrooke zwaar beledigen door hem te vergelijken met een Amerikaanse zakenman. 😁

      Verwijderen
    2. O help, ja! Excuses, burggraaf Kilbrooke!

      Verwijderen