zondag 26 november 2017

Een kijkje op Dunleigh Hall

Dunleigh Hall bestaat natuurlijk alleen in mijn fantasie. Sterker nog, ik heb eerst gegoogeld of ik geen echte namen te pakken had toen ik William Garney zijn thuis en zijn titel gaf. Maar voor het uiterlijk van het landhuis heb ik me wel laten inspireren...

De voorzijde van het landhuis
Door Michael Ritter 1946 (Eigen werk) [CC BY-SA 4.0], via Wikimedia Commons
Wie van jullie heeft Pride and prejudice gelezen of de verfilming gezien? En wie herinnert zich de scene waarin Elizabeth met haar oom en tante een rondleiding door Pemberley House krijgt (en de eigenaar onverwacht thuiskomt)?

Vandaag staat een soortgelijke rondleiding door Dunleigh Hall op het programma. De huidige graaf en gravin zijn op huwelijksreis en zullen ons niet storen. Dus: dames, trek een uitgaansjapon aan; heren, zet een hoed op en begeleid ons naar het Ierland van 1876.


De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat de foto’s in dit bericht van Emo Court zijn, een Iers landhuis dat wél echt bestaat en dat... tja... toevallig erg veel op Dunleigh Hall lijkt. 😉

Zodra ons rijtuig stilhoudt voor de ingang van Dunleigh Hall zijn we onder de indruk van de portiek met vier elegante, Ionische zuilen. Met ons hoofd in de nek bekijken we de geveldriehoek met het gebeeldhouwde wapen van Rassmore.


Vol ontzag passeren we de leeuwen en beklimmen de zeven treden naar de grote dubbele paneeldeuren die de huishoudster, mevrouw Towers, voor ons opent.


Mevrouw Towers verwelkomt ons in de grote, achthoekige hal. Deze heeft in alle vier schuine hoeken een donkere, houten deur. Twee daarvan zijn nep, vertelt zij ons, maar ze maken de hal symmetrisch.
De lichtblauwe muren geven enige vriendelijkheid aan de hal, maar zijn inmiddels voor een deel behangen met reliëfleer. Werk in uitvoering... De huidige graaf heeft een goede reden voor het aanbrengen daarvan, vertrouwt mevrouw Towers ons toe.

In de linkerhoek staat een grote kist met vloerkleden, rechts een harnas. Het zou gebruikt zijn in de slag die op een indrukwekkend schilderij wordt afgebeeld. Rondom een grote, staande klok bevindt zich een verzameling speren, zwaarden, lansen en andere middeleeuwse wapens.
We vragen ons af of de nieuwe Lady Rassmore dit imponerende arsenaal zal kunnen waarderen wanneer het echtpaar terugkeert van de huwelijksreis.


We nemen geen van de vier (of eigenlijk dus twee) houten deuren, maar passeren een grotere doorgang naar de ronde zaal, vaak ‘de marmeren salon’ genoemd, die je hierboven ziet. Daar houden we onze adem in. De zaal is twee verdiepingen hoog en heeft een opvallende koepel met een plafond in blauw en wit. Hij is weelderig ingericht met beeldhouwwerken in alle nissen. Het mozaïek van de parketvloer bevat het Rassmore-wapen met zijn heraldische kroon van parelmoer. De kroonlijsten zijn verguld en er hangen kostbare schilderijen. Het raam geeft uitzicht op de prachtige tuinen met de standbeelden van de Vier Seizoenen.


We zouden het tijdens een bal moeten zien, aldus de trotse mevrouw Towers, voordat er financiële problemen waren. Dan is de ruimte extra stijlvol, omdat hij wordt gekoppeld met de eetkamer, de salon en de grote bibliotheek. Wat zal deze balzaal veel verhalen te vertellen hebben!

We nemen de deur aan onze linkerhand om de eetkamer te bekijken. Het is een elegante kamer, met hoge ramen die uitzicht geven op het park, en een marmeren open haard. Het plafond uit 1835 is bijzonder mooi, met pleisterwerk in een eikenbladmotief, dat symbool staat voor de vele eikenbomen op het landgoed.


De grote tafel en stoelen in het midden zijn gemaakt door een gerenommeerde meubelmaker uit Dublin, waarvan de naam ons echter niet bekend in de oren klinkt. Wat een voorrecht moet het zijn om hier met adellijke dames en heren van een meergangendiner te genieten.


Terug in de ronde zaal kijken we nog eens omhoog naar de koepel, om vervolgens aan de overzijde de salon binnen te gaan. Deze salon is als laatste kamer van het huis voltooid tijdens het leven van Lord Rassmores grootvader, de tweede graaf. De rococo-haard van Carrara-marmer bevat prachtige details. Op het plafond is een wolkenlucht afgebeeld, terwijl de kroonluchter afkomstig is uit Venetië. De vleugel laat zien dat de familie belang stelt in muziek.


Vanuit de salon brengt mevrouw Towers ons naar de grote bibliotheek. Deze strekt zich uit van de voorkant tot de achterkant van het huis aan de oostzijde.


De bibliotheek ademt luxe en grootsheid uit. Volgens de huishoudster is ieder soort boek er te vinden, van legerlijsten tot romans van Sir Walter Scott en de uitvindingen van Archimedes. ‘Ze moeten alles eens opnieuw ordenen,’ oordeelt ze met een lach. ‘Dan zullen ze merken hoeveel nutteloze boeken ze bezitten.’
Voor ons is het alleen maar indrukwekkend, en dat geldt niet alleen voor de hoeveelheid boeken.


De bibliotheek heeft de vorm van een lange galerij en de ruimte is verdeeld in drie delen door zuilen van groen Connemara-marmer bekroond met vergulde kapitelen. Het interieur is groen, en reflecteert daarmee zowel het marmer binnen als het groen van de tuin buiten. Een prachtig uitzicht hebben we bij de grote ramen in de ronde erker!


Nog steeds onder de indruk van alle pracht en praal – ook al moet er wel een en ander worden opgeknapt – bedanken we de vriendelijke huishoudster, geven haar een royale fooi en besluiten de dag met een wandeling door de tuinen, langs de verwaarloosde boomgaard, naar het meer van Dunleigh.


En dan sluit ik af door het landhuis vanuit de lucht te tonen, een plaatje dat zelfs ik met mijn grote fantasie niet in een 19e-eeuwse rondleiding kan verwerken. 😉


Zie je op je mobiel niet alle afbeeldingen? Schakel dan over naar de internetversie van de site.

2 opmerkingen:

  1. Heerlijk, zo'n rondleiding! Mooie vloeren en plafonds zoals je ze nu niet meer ziet

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jammer is dat, hè? Alleen vrees ik dat al die mooie versiering wel heeft bijgedragen aan de financiële problemen van de 19e eeuwse adel. Dan toch maar liever strakke, witte gipsplaten. :-)

      Verwijderen