Het tussendek, dat is een beetje een vreemde naam, maar hij geeft wel duidelijk weer in welke ruimte de arme passagiers verbleven: een extra laag tussen het hoofddek en het vrachtruim. Dit is Katies eerste indruk in Op de vleugels van de wind:
Stapje voor stapje gingen ze de ruwe, houten trap af. Het was halfdonker daar beneden en Katie voelde een rilling over haar rug gaan. Over de grond verspreid lag rommel, overal. Ze durfde geen moeite te doen om te zien wat het was. De geur deed haar denken aan de krappe arbeiderswoninkjes in Londen die ze de laatste tijd met Rosemary had bezocht om eten of tweedehandskleding te brengen. Bedompt, vettig en vies. Ze duwde een zakdoekje tegen haar neus.
 |
| De emigranten door Charles Emmanuel Jadin musée des Beaux-Arts de Bernay [Public domain], via Wikimedia Commons |
Op het tussendek was het vaak schemerig en benauwd. Er komt niet veel frisse lucht binnen en je zit daar met meer dan honderd mensen op elkaar gepropt. Dus je kunt je wel voorstellen dat het geen pretje was, zeker niet bij slecht weer!
| Steerage passengers after Arthur Boyd Houghton [Public domain], via The Metropolitan Museum of Art |
Ik heb vandaag over de reis in het schip gelezen. Ik vroeg me af hoe het kon dat het tussendeks erger was tijdens het stormen als bovendeks? Nu je het er toch over hebt...? Hoe dieper in het schip, hoe minder uitzwaai het maakt tijdens het deinen, stampen of rollen ...
BeantwoordenVerwijderenHoi Dani! Dat de storm op het tussendek ergere gevolgen heeft ligt niet zozeer aan de golven, maar aan de leefomstandigheden daar. Hutpassagiers trekken zich terug in hun eigen hut en zijn zeeziek. Tussendekpassagiers zitten in het donker (luiken dicht) op elkaar gepropt... en zijn net zo zeeziek. Bovendien was de constructie van de stapelbedden daar beneden niet zo stevig; ze moesten er snel weer uit kunnen als het schip tijdens een volgende reis vracht vervoerde. Het enige wat de matrozen nog kwamen controleren, was of de scheepslantaarns uit waren, terwijl bij de hutpassagiers meer voorzieningen werden getroffen (dingen vastzetten e.d.). Dus je snapt: het zit hem meer in de omstandigheden die toch al slecht zijn.
BeantwoordenVerwijderenIk vermoedde al zoiets, maar je uitleg maakt het nog duidelijker.
BeantwoordenVerwijderenNu heb ik een nieuw probleem: Ik heb je boek uit en nu mis ik het zo! Steeds wil ik het weer pakken om dan te denken: oh nee, ik weet al hoe het afloopt...
Maar eens in de bieb gaan kijken of ik een historische Austen oid kan vinden om mezelf weer onder te kunnen dompelen in de regencyperiode en sfeer! :-)
Ik ben zelf dol op boeken die ik mis zodra ik ze uit heb, dus dat vind ik een groot compliment! Dank je wel!
VerwijderenVoor de sfeer van de regencyperiode vind ik ook Julie Klassen erg geslaagd. Of Sarah Ladd, met 'De erfgename van Winterwood'. Heerlijk boek! Maar natuurlijk niet echt uit die tijd...
Och, ik bekijk dat ook breed, de lange rokken periode noem ik het altijd. Het moet niet te lang geleden zijn, dan staat het te ver van ons af. Maar alles vanaf Jane Austen tot de jaren dertig heeft dat heerlijke aura van romantiek :-) Bedankt voor de auteursnamen, ik ga eens neuzen in de biebcatalogi hier in de buurt!
BeantwoordenVerwijderenBy the way, hoe vind je je biblionrecensie van 'Op de vleugels van de wind'? Te gek toch?