‘De draad die ons verbindt’ is verschenen!

Het is 16 juni en dat betekent dat vandaag officieel mijn derde roman De draad die ons verbindt verschijnt! 

Omdat een boekpresentatie met veel mensen in tijden van corona niet zo'n goed idee is, heb ik de afgelopen dagen in een paar filmpjes iets verteld over mijn boek en over het schrijven ervan. 

Hieronder kun je ze allemaal bekijken.

 

Waarom Victoriaans Engeland?

Schreef je als kind ook al?

Hoe ziet jouw schrijfplek eruit?

Zit er iets van jezelf in het boek?

Kun je schrijven combineren met je baan?

Hoe kwam je op het idee voor De draad die ons verbindt?
Bonus: Heb je al nieuwe plannen?

Eerste exemplaar van 'De draad die ons verbindt'!

Een prachtig boeket van mijn uitgever en… het allereerste exemplaar van mijn nieuwe boek!

Foto: ⓒ Dineke Epping

Waar kon ik nou beter een foto maken dan bij de echte versie van de dubbele boom?
De dubbele wát?
Nou, dat kunnen jullie dus binnenkort lezen in De draad die ons verbindt... 😉

Foto: ⓒ Dineke Epping

Foto: ⓒ Dineke Epping

Nieuwe roman op komst: De draad die ons verbindt

Ook al is alles nu een beetje vreemd, ik ben toch wel trots dat ik mag aankondigen dat mijn nieuwe boek komende zomer verschijnt. De draad die ons verbindt is een verhaal van liefde en intrige in een Engels dorp in 1880.

ISBN 9789029729734
Uitgeverij KokBoekencentrum, verwacht juni 2020

Zeven jaar geleden moest Eileen Brady noodgedwongen haar pasgeboren dochtertje afstaan. Inmiddels heeft ze zich opgewerkt tot naaister in een gerenommeerd atelier, maar de vraag wat er met haar dochter gebeurd is, blijft knagen. Als ze ontdekt dat Maggie bij pleegouders in het dorp Almsbrick woont, besluit Eileen te verhuizen. Ze hoopt een band op te bouwen en haar dochter uiteindelijk te kunnen meenemen. Maar hoe meer ze betrokken raakt bij het dorpsleven van Almsbrick, hoe ingewikkelder alles wordt. Want hoe kan ze haar nieuwe vriendin Rosie nog de rug toekeren? Of de rouwende Moira helpen haar winkel draaiend te houden, terwijl ze de weduwe straks alles zal afnemen wat haar dierbaar is?

Ook soldaat Matthew Wilson arriveert in Almsbrick, gewond en gedesillusioneerd door de oorlog waarin hij heeft gevochten. Vastbesloten om niet zoals veel oud-soldaten in de goot te belanden, gaat hij de uitdaging aan om een verwaarloosde pachtboerderij over te nemen. Zo kan hij in het dorp blijven en een oogje op zijn nicht Moira houden… en achterhalen wat die nieuwe naaister werkelijk van plan is.

Paleis van kristal

Uit Op de vleugels van de wind, hoofdstuk 6:

‘Ons verblijf is zeer aangenaam verlopen, nietwaar, schat?’ Mevrouw Burton, met een vriendelijk, rond gezicht, glimlachte naar haar man. Te oordelen aan de beweging van zijn snor lachte hij terug. ‘Zo veel prachtige tentoonstellingen. We hebben het Crystal Palace gezien, op Sydenham Hill. Maar dat is niet de originele locatie, is het wel?’
‘Het Crystal Palace is gebouwd voor de Grote Tentoonstelling in ’51. Het stond toen in Hyde Park.’
‘Ah, in Hyde Park. Het viel me op hoeveel natuurschoon er is,’ vulde meneer Burton aan. ‘Komt u daar zelf vaak, juffrouw?’
‘Regelmatig.’ Katie deed haar best niet geforceerd te klinken, maar haar laatste rit door het park was op die vreselijke dag geweest, toen nicht Eunice haar halsoverkop naar huis had geroepen...

PBS' Victoria nadert het jaar waarin mijn roman Op de vleugels van de wind speelt! 

Koningin Victoria en prins Albert tijdens de Grote Tentoonstelling
uit seizoen 3, aflevering 8 (Masterpiece)

In de aflevering van vanavond opent Hare Majesteit de eerste Grote Tentoonstelling in Londen. Nog meer kijkers benieuwd of het Crystal Palace de relatie van het koninklijk paar kan herstellen?

Interieur Crystal Palace
J. McNeven [Public domain], via Wikimedia Commons

Etiquettelessen uit Dunleigh Hall - Deel 4

Ter ere van de Maand van de Historische Roman hebben de belangrijkste personen uit Thuis op Dunleigh Hall zich bereid verklaard een etiquetteles te verzorgen. Vandaag de vierde en laatste les...

Les 4: Wie het eerst komt...
door William Garney, graaf van Rassmore

❝ Vandaag bespreken we een onderwerp waar mijn Amerikaanse echtgenote aanvankelijk niets van snapte en mijn schoonmoeder nog steeds niet: adellijke titels.

Ik denk je ermee op moet groeien om te begrijpen welke waardigheid een aristocraat aan zijn titel ontleent. En hoe belangrijk het dan ook voor hem is op de juiste wijze aangesproken en behandeld te worden. Hoe vernederend het voor een graaf voelt als slechts een baronet vóór hem de eetkamer betreedt, of als... Maar ik dwaal af.

Laat ik beginnen met de juiste volgorde. De adel voert van hoog naar laag de volgende titels: hertog, markies, graaf, burggraaf en baron.

Er zijn maar 27 hertogen en zij staan ver boven de rest. De onderkoning van Ierland is bijvoorbeeld een hertog. Hij en zijn vrouw worden aangesproken met ‘Uwe genade’. Een hertog heeft vaak nog lagere titels die in vorige generaties zijn verkregen, voordat hij hertog werd. Zijn oudste zoon mag de een-na-hoogste titel gebruiken, diens zoon de titel daaronder, enzovoort. De andere kinderen van de hertog dragen ‘Lord’ of ‘Lady’ voor hun voornaam.

Onder de hertog komt de markies. Altijd als ik die titel hoor, moet ik denken aan dat akelige exemplaar in Londen: Lord Fellbourne. Een markies wordt dus aangesproken met ‘Lord’ voor zijn titel, en laten we nu maar gauw verder gaan naar de graaf.

Mount Stewart House was de Ierse zetel van de markiezen van Londonderry

Foto door Sitomon (Flickr) [CC BY-SA 2.0], via Wikimedia Commons

Etiquettelessen uit Dunleigh Hall - Deel 3

Ter ere van de Maand van de Historische Roman hebben de belangrijkste personen uit Thuis op Dunleigh Hall zich bereid verklaard een etiquetteles te verzorgen. Vandaag les 3...

Les 3: Een heer in de liefde
door James Bingham, burggraaf Kilbrooke

❝ Laat ik één punt meteen maar duidelijk maken: er zijn allerlei redenen om te trouwen en liefde staat helemaal onderaan die lijst. Andere belangen wegen veel zwaarder: de connectie tussen twee families, grondbezit, financiën... Zelfs mijn brave buurman William Rassmore zal dit niet ontkennen. Dat Amerikaanse bruidje van hem is mooi om te zien, maar haar fortuin is nog veel aantrekkelijker! Het nadeel is dat Amerikaanse meisjes nogal vrijgevochten zijn in vergelijking met onze eigen Engelse jongedames. Maar dat had Lord Rassmore kunnen weten als hij haar fatsoenlijk het hof had gemaakt. Ja, daar zijn namelijk regels voor.

Tijdens het seizoen waarin Lady Kilbrooke en ik ons verloofden, heb ik regelmatig haar gezelschap gezocht en onze families – die een huwelijk erg gunstig vonden – droegen daaraan bij door de juiste uitnodigingen aan te nemen en ons tijdens diners bij elkaar te plaatsen. Zo konden we elkaar tijdens bals, picknicks en theevisites ontmoeten. Altijd gechaperonneerd natuurlijk. De enige kans om wat persoonlijker contact uit te lokken, is door een eindje achter te blijven tijdens een wandeling door het park. Maar pas op, niet te ver! Ook al ben je dan minstens een jaar verloofd, iedereen kan begrijpen dat je zo geen hechte band opbouwt. De vraag is natuurlijk of dat erg is. Ik wist immers al dat ze geschikt was? Daar gaat het om!

A Woman of Ambition door James Tissot (1883-85)

[Public domain], via Wikimedia Commons

Etiquettelessen uit Dunleigh Hall - Deel 2

Ter ere van de Maand van de Historische Roman hebben de belangrijkste personen uit Thuis op Dunleigh Hall zich bereid verklaard een etiquetteles te verzorgen. Vandaag de tweede les...

Les 2: Kleren maken de dame
door Imogen Bingham, burggravin Kilbrooke

❝ Je hoeft me niet te verbeteren. Ik weet dat het echte spreekwoord ‘Kleren maken de man’ luidt. Toegegeven, een jongeman in een avondkostuum kan oogverblindend zijn. Totdat hij de middelbare leeftijd bereikt en zelfs een perfect gesneden jacquet zijn uitdijende middel niet meer kan verbergen.

Laten we daar maar niet te lang bij stilstaan en ons richten op de kledingkeuze van dame. Waar komt zij beter tot haar recht dan tijdens het uitgaansseizoen in Londen?

Een ochtend in Londen begint met een ritje door bijvoorbeeld Hyde Park, rijkostuum vereist. Dit is een nauwsluitend model van zwarte, marineblauwe of donkergroene wol. Alleen buitenlanders dragen opvallender kleuren, maar zij kennen het woord ‘traditie’ niet. Natuurlijk mogen de hoge hoed met kleine sluier, handschoenen en rijlaarzen niet ontbreken.

Thuisgekomen trekken we een bescheiden ochtendjapon aan voor enkele huishoudelijke taken, zoals een gesprek met de huishoudster en kokkin, het beantwoorden van de post en misschien het doen van enkele boodschapjes. De jurk is vrij eenvoudig: netjes maar niet opzichtig. Altijd heeft hij lange mouwen. We willen tenslotte niet dat iemand denkt dat we zelf staan te poetsen en te soppen.

Modeplaat uit Peterson's Magazine (1888)

[Public domain], via Wikimedia Commons