Etiquettelessen uit Dunleigh Hall - Deel 4

Ter ere van de Maand van de Historische Roman hebben de belangrijkste personen uit Thuis op Dunleigh Hall zich bereid verklaard een etiquetteles te verzorgen. Vandaag de vierde en laatste les...

Les 4: Wie het eerst komt...
door William Garney, graaf van Rassmore

❝ Vandaag bespreken we een onderwerp waar mijn Amerikaanse echtgenote aanvankelijk niets van snapte en mijn schoonmoeder nog steeds niet: adellijke titels.

Ik denk je ermee op moet groeien om te begrijpen welke waardigheid een aristocraat aan zijn titel ontleent. En hoe belangrijk het dan ook voor hem is op de juiste wijze aangesproken en behandeld te worden. Hoe vernederend het voor een graaf voelt als slechts een baronet vóór hem de eetkamer betreedt, of als... Maar ik dwaal af.

Laat ik beginnen met de juiste volgorde. De adel voert van hoog naar laag de volgende titels: hertog, markies, graaf, burggraaf en baron.

Er zijn maar 27 hertogen en zij staan ver boven de rest. De onderkoning van Ierland is bijvoorbeeld een hertog. Hij en zijn vrouw worden aangesproken met ‘Uwe genade’. Een hertog heeft vaak nog lagere titels die in vorige generaties zijn verkregen, voordat hij hertog werd. Zijn oudste zoon mag de een-na-hoogste titel gebruiken, diens zoon de titel daaronder, enzovoort. De andere kinderen van de hertog dragen ‘Lord’ of ‘Lady’ voor hun voornaam.

Onder de hertog komt de markies. Altijd als ik die titel hoor, moet ik denken aan dat akelige exemplaar in Londen: Lord Fellbourne. Een markies wordt dus aangesproken met ‘Lord’ voor zijn titel, en laten we nu maar gauw verder gaan naar de graaf.

Mount Stewart House was de Ierse zetel van de markiezen van Londonderry

Foto door Sitomon (Flickr) [CC BY-SA 2.0], via Wikimedia Commons

Etiquettelessen uit Dunleigh Hall - Deel 3

Ter ere van de Maand van de Historische Roman hebben de belangrijkste personen uit Thuis op Dunleigh Hall zich bereid verklaard een etiquetteles te verzorgen. Vandaag les 3...

Les 3: Een heer in de liefde
door James Bingham, burggraaf Kilbrooke

❝ Laat ik één punt meteen maar duidelijk maken: er zijn allerlei redenen om te trouwen en liefde staat helemaal onderaan die lijst. Andere belangen wegen veel zwaarder: de connectie tussen twee families, grondbezit, financiën... Zelfs mijn brave buurman William Rassmore zal dit niet ontkennen. Dat Amerikaanse bruidje van hem is mooi om te zien, maar haar fortuin is nog veel aantrekkelijker! Het nadeel is dat Amerikaanse meisjes nogal vrijgevochten zijn in vergelijking met onze eigen Engelse jongedames. Maar dat had Lord Rassmore kunnen weten als hij haar fatsoenlijk het hof had gemaakt. Ja, daar zijn namelijk regels voor.

Tijdens het seizoen waarin Lady Kilbrooke en ik ons verloofden, heb ik regelmatig haar gezelschap gezocht en onze families – die een huwelijk erg gunstig vonden – droegen daaraan bij door de juiste uitnodigingen aan te nemen en ons tijdens diners bij elkaar te plaatsen. Zo konden we elkaar tijdens bals, picknicks en theevisites ontmoeten. Altijd gechaperonneerd natuurlijk. De enige kans om wat persoonlijker contact uit te lokken, is door een eindje achter te blijven tijdens een wandeling door het park. Maar pas op, niet te ver! Ook al ben je dan minstens een jaar verloofd, iedereen kan begrijpen dat je zo geen hechte band opbouwt. De vraag is natuurlijk of dat erg is. Ik wist immers al dat ze geschikt was? Daar gaat het om!

A Woman of Ambition door James Tissot (1883-85)

[Public domain], via Wikimedia Commons

Etiquettelessen uit Dunleigh Hall - Deel 2

Ter ere van de Maand van de Historische Roman hebben de belangrijkste personen uit Thuis op Dunleigh Hall zich bereid verklaard een etiquetteles te verzorgen. Vandaag de tweede les...

Les 2: Kleren maken de dame
door Imogen Bingham, burggravin Kilbrooke

❝ Je hoeft me niet te verbeteren. Ik weet dat het echte spreekwoord ‘Kleren maken de man’ luidt. Toegegeven, een jongeman in een avondkostuum kan oogverblindend zijn. Totdat hij de middelbare leeftijd bereikt en zelfs een perfect gesneden jacquet zijn uitdijende middel niet meer kan verbergen.

Laten we daar maar niet te lang bij stilstaan en ons richten op de kledingkeuze van dame. Waar komt zij beter tot haar recht dan tijdens het uitgaansseizoen in Londen?

Een ochtend in Londen begint met een ritje door bijvoorbeeld Hyde Park, rijkostuum vereist. Dit is een nauwsluitend model van zwarte, marineblauwe of donkergroene wol. Alleen buitenlanders dragen opvallender kleuren, maar zij kennen het woord ‘traditie’ niet. Natuurlijk mogen de hoge hoed met kleine sluier, handschoenen en rijlaarzen niet ontbreken.

Thuisgekomen trekken we een bescheiden ochtendjapon aan voor enkele huishoudelijke taken, zoals een gesprek met de huishoudster en kokkin, het beantwoorden van de post en misschien het doen van enkele boodschapjes. De jurk is vrij eenvoudig: netjes maar niet opzichtig. Altijd heeft hij lange mouwen. We willen tenslotte niet dat iemand denkt dat we zelf staan te poetsen en te soppen.

Modeplaat uit Peterson's Magazine (1888)

[Public domain], via Wikimedia Commons

Etiquettelessen uit Dunleigh Hall - Deel 1

Ter ere van de Maand van de Historische Roman hebben de belangrijkste personen uit Thuis op Dunleigh Hall zich bereid verklaard een etiquetteles te verzorgen. Vandaag het eerste deel...

Les 1: Zwijgen is goud
door Caroline Garney, gravin van Rassmore

❝ Lieve help, mag ik nu de spits afbijten van een serie over etiquette? Heel wat Londense dames zouden in lachen uitbarsten – of in tranen, daar ben ik niet zo zeker van.

Goed dan, ik zal vertellen wat ik uit allerlei etiquetteboeken heb moeten leren over het voeren van gesprekken. Dat komt nogal nauw, zie je, en bij de Britten al helemaal. Om te beginnen vinden zij ons, Amerikanen, erg schreeuwerig. Het is onbeleefd om luid te spreken en de aandacht op jezelf te vestigen, aldus gidsen als Cassell’s Household Guide. Maar natuurlijk probeert iedereen toch de aandacht te trekken.

Tijdens mijn seizoen in Londen heb ik weinig meisjes ontmoet die ik ervan kan beschuldigen een spraakwaterval te zijn. Dat komt ook omdat ze slechts een paar jaar les hebben gehad van een suffe gouvernante. Hoewel ik het strenge lesschema dat mijn moeder had bedacht vaak verafschuwde, kan ik tenminste wel meepraten over meerdere onderwerpen. Dat maakt het leven toch veel interessanter? De Britse heren verwachten echter weinig intelligentie en tegenspraak. Tja...

Uit het etiquetteboek Our Society (1891)

Door Internet Archive Book Images [No restrictions], via Wikimedia Commons