Door het George Eastman House [No restrictions], via Wikimedia Commons |
De grote dag was aangebroken. Terwijl Katie in de indrukwekkende bruidsstoet de kerk binnen liep, zag ze tevreden dat alle versieringen goed tot hun recht kwamen. Samen met Juliette had ze de bloemen uitgekozen… De spanning steeg bij elke stap. Edward wachtte met zijn broer, die zijn getuige was, voor in de kerk en keek niet om naar zijn bruid. De andere gasten deden dat wel. Juliette was dan ook een plaatje in haar satijnen bruidsjapon, afgezet met veel kant en gecompleteerd met een witte sluier tot op haar middel, waarin een kunstig patroon was geweven. Ze droeg een boeket met orchideeën en rozen uit de kassen van haar schoonfamilie. Het was werkelijk prachtig.
Uit: Op de vleugels van de wind, hoofdstuk 38
[public domain], via James Gardiner Collection, flickr.com |
Er is me vaak gevraagd of ik een vervolg op Op de vleugels van de wind zou schrijven, maar het antwoord is ‘nee’. De verhalen van Katie, Jim, Megan en Scotty waren klaar en het zou niet interessant genoeg zijn om hen te blijven volgen. Daarom vond ik deze kleine knipoog zo leuk: een gastrolletje voor Juliette in Thuis op Dunleigh Hall, zonder dat ze te veel aandacht opeist.
Stiekem fantaseer ik dan zelf toch ook wel over die tussenliggende twintig jaar. Spreken Juliette en Katie elkaar nog wel eens? Kent dochter Millicent de penvriendin van haar moeder? Als Juliette in Thuis op Dunleigh Hall op de kade van New York over haar vertelt, wordt duidelijk hoe de scheepvaart is veranderd. Van de houten zeilschepen naar luxueuze oceaanstomers waarop ook Caroline Milton naar Europa reist. Hoeveel invloed heeft dat op Jims werk gehad?
Ik denk ook aan de Amerikaanse Burgeroorlog, waar Caroline als kind relatief weinig van heeft gemerkt. Maar zouden Jim en Scotty nog hebben gevochten? Heeft Katie haar verpleegsterservaring ingezet voor de vele gewonden? We zullen het nooit weten, wat ik ga geen poging doen om Lynn Austins trilogie te evenaren. ☺
Van Juliette verwacht ik wel dat ze zich als vrijwilligster heeft ingezet voor steun aan de soldaten van de Unie (voedsel, kleding, bemoedigende brieven). Ook na de oorlog doet ze immers veel aan liefdadigheidswerk en leert ze haar dochter op die manier naar anderen om te zien.
En hoewel het verdere verloop van Katie Shellesdales leven onbekend blijft, denk ik graag dat ze in elk geval op die manier invloed heeft gehad op haar vriendin… en op mijn nieuwe boek!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten